محققین دانشگاه آیوا موفق شده اند از پسماندهای اتانول ، نوعی قارچ خوراکی و مغذی تولید کنند .
طبق اظهارات آقای Mike Persia استادیار علوم دامپروری : " این آزمایش تغذیه با قارچ که بر روی طیور و خوک ها صورت گرفته در خصوص مرغ و جوجه نتیجه بخش بوده و قادر به تولید انرژی بالایی بوده ، اما همچنان مطالعات بیشتر و گسترده تری لازم است صورت گیرد . "
همچنین ، با تصفیه و پاک سازی آب استفاده شده ،این فرایند، موجب افزایش مقدار آب تصفیه شده و صرفه جویی در مصرف انرژی لازم برای تصفیه آب می گردد .
فرایند تولید قارچ خوراکی که توسط یک تیم تحقیقاتی به سرپرستی Van Leeuwen هدایت می شود دو امتیاز تحت بررسی دارد و برنده جوائز متعدد و ویژه ای من جمله جدیدترین این جوائز تحت عنوان " جایزه بزرگ بدعت آوری در پروژه های آبی تحقیقات عملی سال 2012 از سازمان بین المللی آب " بوده است .
آقای Van Leeuwen پس از آخرین جایزه اظهار کرد : " بسیار احساس خوب و خوشایندی است چرا که سازمان بین المللی آب ، بزرگترین سازمان کیفی آب در جهان است . برای توصیف این احساس ، می توان گفت مانند بردن مدال المپیک خوشایند و لذت بخش است . "
نحوۀ عملکرد فرایند به این صورت است : به ازاء هر گالن اتانول ، پنج گالن پسماند وجود دارد که به استیلاژ معروف است. این استیلاژ شامل مواد سخت و جامد و سایر مواد ارگانیک است. این مواد سخت با نیروی گریز از مرکز جدا شده و در دستگاه تقطیر، دانه های خشکی به جا می ماند که عمدتاً به مصرف خوراک دام می رسد. مایع به جا مانده تحت عنوان "استیلاژ رقیق" هنوز هم حاوی مواد سخت است که از آنزیم ها و ترکیبات ارگانیک متنوع تشکیل شده . از آنجاییکه این مواد سخت در تولید اتانول اختلال به وجود می آورند ، تنها 50 درصد این استیلاژ رقیق قابل بازیافت و به سوخت بیولوژیکی تبدیل می شود و الباقی، تبخیر و با دانه های خشک دستگاه تقطیر مخلوط می گردند. محققین دانشگاه آیوا قارچ ها را به این استیلاژ رقیق اضافه می کنند و این قارچ ها در کمتر از یک روز تبدیل به پلت ها یا قرص های قابل جمع آوری می گردند که آقای Van Leewen از این فرایند تحت عنوان "کشاورزی با سرعت رعد و برق" عنوان می کند.
قارچ ها 60درصد مواد سخت و ارگانیک را جذب می کنند و با این عمل آب و آنزیم های موجود در استیلاژ رقیق را قابل بازیافت می سازد. سپس این قارچ ها جمع آوری و خشک می گردد و بعنوان خوراک با منبع غنی پروتئین، اسیدهای آمینه، اسیدهای چرب اشباع نشده و سایر مواد مغذی به مصرف می رسد. همچنین می توان به منظور ارتقاء ارزش غذایی خوراک، این قارچ ها را با دانه های خشک به جا مانده از تقطیر مخلوط کرد.
همچنین آقای Van Leuween امیدوار است که روزی این فراورده مغذی قارچی ، یکی از مکمل های غذایی مورد مصرف انسان و با هزینۀ پایین باشد. طبق اظهارات Van Leuween این فناوری تولید تا 800 میلیون دلار در سال برای تولیدکنندگان اتانول ایالات متحد ، صرفه جویی در مصرف انرژی را به دنبال دارد.
طبق اظهارات آقای Mike Persia استادیار علوم دامپروری : " این آزمایش تغذیه با قارچ که بر روی طیور و خوک ها صورت گرفته در خصوص مرغ و جوجه نتیجه بخش بوده و قادر به تولید انرژی بالایی بوده ، اما همچنان مطالعات بیشتر و گسترده تری لازم است صورت گیرد . "
همچنین ، با تصفیه و پاک سازی آب استفاده شده ،این فرایند، موجب افزایش مقدار آب تصفیه شده و صرفه جویی در مصرف انرژی لازم برای تصفیه آب می گردد .
فرایند تولید قارچ خوراکی که توسط یک تیم تحقیقاتی به سرپرستی Van Leeuwen هدایت می شود دو امتیاز تحت بررسی دارد و برنده جوائز متعدد و ویژه ای من جمله جدیدترین این جوائز تحت عنوان " جایزه بزرگ بدعت آوری در پروژه های آبی تحقیقات عملی سال 2012 از سازمان بین المللی آب " بوده است .
آقای Van Leeuwen پس از آخرین جایزه اظهار کرد : " بسیار احساس خوب و خوشایندی است چرا که سازمان بین المللی آب ، بزرگترین سازمان کیفی آب در جهان است . برای توصیف این احساس ، می توان گفت مانند بردن مدال المپیک خوشایند و لذت بخش است . "
نحوۀ عملکرد فرایند به این صورت است : به ازاء هر گالن اتانول ، پنج گالن پسماند وجود دارد که به استیلاژ معروف است. این استیلاژ شامل مواد سخت و جامد و سایر مواد ارگانیک است. این مواد سخت با نیروی گریز از مرکز جدا شده و در دستگاه تقطیر، دانه های خشکی به جا می ماند که عمدتاً به مصرف خوراک دام می رسد. مایع به جا مانده تحت عنوان "استیلاژ رقیق" هنوز هم حاوی مواد سخت است که از آنزیم ها و ترکیبات ارگانیک متنوع تشکیل شده . از آنجاییکه این مواد سخت در تولید اتانول اختلال به وجود می آورند ، تنها 50 درصد این استیلاژ رقیق قابل بازیافت و به سوخت بیولوژیکی تبدیل می شود و الباقی، تبخیر و با دانه های خشک دستگاه تقطیر مخلوط می گردند. محققین دانشگاه آیوا قارچ ها را به این استیلاژ رقیق اضافه می کنند و این قارچ ها در کمتر از یک روز تبدیل به پلت ها یا قرص های قابل جمع آوری می گردند که آقای Van Leewen از این فرایند تحت عنوان "کشاورزی با سرعت رعد و برق" عنوان می کند.
قارچ ها 60درصد مواد سخت و ارگانیک را جذب می کنند و با این عمل آب و آنزیم های موجود در استیلاژ رقیق را قابل بازیافت می سازد. سپس این قارچ ها جمع آوری و خشک می گردد و بعنوان خوراک با منبع غنی پروتئین، اسیدهای آمینه، اسیدهای چرب اشباع نشده و سایر مواد مغذی به مصرف می رسد. همچنین می توان به منظور ارتقاء ارزش غذایی خوراک، این قارچ ها را با دانه های خشک به جا مانده از تقطیر مخلوط کرد.
همچنین آقای Van Leuween امیدوار است که روزی این فراورده مغذی قارچی ، یکی از مکمل های غذایی مورد مصرف انسان و با هزینۀ پایین باشد. طبق اظهارات Van Leuween این فناوری تولید تا 800 میلیون دلار در سال برای تولیدکنندگان اتانول ایالات متحد ، صرفه جویی در مصرف انرژی را به دنبال دارد.
