در ایران بعد از برنج و گندم ( نان)، شاید بیشترین ماده غذائی مصرفی گوشت باشد و البته در بین گوشت مرغ و ماهی و گوشت قرمز، بالاترین مقام مصرف، متعلق به گوشت قرمز است.
گوشت قرمز در کشور طرفداران زیادی دارد و تقریبا در تمام غذاهای ایرانی، گوشت قرمز به عنوان ماده تشکیل دهنده، حضور دارد.
اما به مانند محصولات استراتژیک دیگر، تولید این محصول نیز در کشور با مشکل روبه رو است و در 10 سال گذشته نوسان در تولید و قیمت انواع و اقسام گوشت از جمله قرمزش، خانوارهای ایرانی را با چالش حذف این ماده غذائی از سبد ماهانه و شاید سالانه غذائی خود روبه رو کرده است.
برای پی بردن به دلایل وقوع این مشکل در کشور و راه حل های مرتفع کردن آن با مهندس احمد ناجی زواره دبیر اجرائی جامعه اسلامی حامیان کشاورزی ایران هم کلام شدیم که ما حصل آن را در ذیل می خوانید:
آقای مهندس، آیا مشکل گوشت قرمز قابل حل شدن است؟
یک راه این است که به جای تسهیلات ریالی، تسهیلات کالائی در اختیار افراد قرار دهیم بدین معنی که، به دامدار منابع مالی ندهیم بلکه به وی نهاده های تولید گوشت قرمز که شامل گوساله گوشتی آماده پروار، جو، سبوس و یونجه می باشد را تحویل دهیم و البته در قبال آن محصول دامداران را با قیمتی مناسب خریداری کرده و بازار را کنترل کنیم.
این حرکت، 10 سال پیش در شرکت پشتیبانی امور دام انجام شد و البته ادامه پیدا نکرد.
آیا با اجرای این روش مشکلات بازار تولید و عرضه حل خواهد شد؟
در یک برنامه چند ساله اگر این کار انجام شود، مشکلات قابل حل خواهد بود.
ما در مرحله اول ، گوساله آماده پروار که در ایران با کمبود آن مواجه هستیم را به دامدار تحویل می دهیم. بعد از 6 ماه تا یکسال باید با کار کارشناسی نطفه نژاده هایی را به کشور وارد کرده و توسط دو رگ گیری با گاو های ایرانی، گوساله های گوشتی آماده پروار را برای تحویل به دامداران و رفع نیاز داخلی پرورش دهیم.
وضعیت صنعت پرواربندی در کشور چگونه است؟
متاسفانه بر طبق گزارشات اتحادیه سراسری دامداران ایران، در حال حاضر بیش از 30 درصد از ظرفیت واحدهای پرواربندی صنعتی کشور، به حالت نیمه تعطیل در آمده است.
اگر همین ظرفیت کار خود را به طور کامل آغاز کند، بیش از 200 هزارتن گوشت قرمز در سال تولید خواهد کرد و البته تقریبا به همین مقدار واردات نیازداریم.
راه دیگر...
دومین راه این است که کشت و صنعت های بلا استفاده در کشور را احیا کرده تا بتوانیم سهمی از نیاز کشور به گوشتن قرمز را از این مجموعه ها تامین کنیم.
کشت و صنعت خاصی مد نظرتان است؟
بله. یکی از این مراکز که به علت مدیریت غلط، تولیداتش از بین رفته، کشت و صنعت مغان است که اگر درست مدیریت شود، امکان تولید بیش از 50 هزار تن گوشت قرمز در سال را دارد. اما با مدیریت های دولتی و فرمایشی امکان رسیدن به این مهم وجود ندارد.
آیا برای رفع مشکلات گوشت قرمز، راه دیگری نیز وجود دارد؟
راه سومی نیز وجود دارد که آن اجرای طرح های تحقیقاتی – عملیاتی برای افزایش بره گیری در دام های سبک است، آن هم نه بصورت تئوری بلکه بصورت عملیاتی.
عشایر و دامداران صنعتی می توانند با هورمون تراپی و همزمان کردن آبستنی میش ها، تعداد بره زائی را در سال ده ها برابر افزایش داد.
البته برای این مهم باید، جیره غذائی مناسب برای گله ها فراهم کرد و مراکز تحقیقاتی قوی نیز در کشور برای تحقیق بر روی این مسئله بوجود آورد.
با توجه به شرایط فعلی، پیش بینی شما برای بازار گوشت قرمز چیست؟
میانگین مصرف سالانه گوشت قرمز در 11 تا 12 کیلوگرم است و ما پیش بینی می کنیم که به دلیل افزایش قیمت و کاهش تولید، مردم کشور، آرام آرام این نیاز غذائی خود را از سبد غذائی خانوار حذف کنند.
این اتفاق در حالی ممکن است اتفاق بیفتد که عناصر غذائی مهمی در گوشت قرمز وجود دارند که دریافت آن عناصر برای برن انسان ضروری است و حذف تدریجی این مواد از جیره غذائی انسان مشکل ساز خواهد بود.
بنابراین متولیان جدید بخش کشاورزی باید فکری جدید کرده و در اجرای فکر خود تعجیل کنند.
گوشت قرمز در کشور طرفداران زیادی دارد و تقریبا در تمام غذاهای ایرانی، گوشت قرمز به عنوان ماده تشکیل دهنده، حضور دارد.
اما به مانند محصولات استراتژیک دیگر، تولید این محصول نیز در کشور با مشکل روبه رو است و در 10 سال گذشته نوسان در تولید و قیمت انواع و اقسام گوشت از جمله قرمزش، خانوارهای ایرانی را با چالش حذف این ماده غذائی از سبد ماهانه و شاید سالانه غذائی خود روبه رو کرده است.
برای پی بردن به دلایل وقوع این مشکل در کشور و راه حل های مرتفع کردن آن با مهندس احمد ناجی زواره دبیر اجرائی جامعه اسلامی حامیان کشاورزی ایران هم کلام شدیم که ما حصل آن را در ذیل می خوانید:
آقای مهندس، آیا مشکل گوشت قرمز قابل حل شدن است؟
یک راه این است که به جای تسهیلات ریالی، تسهیلات کالائی در اختیار افراد قرار دهیم بدین معنی که، به دامدار منابع مالی ندهیم بلکه به وی نهاده های تولید گوشت قرمز که شامل گوساله گوشتی آماده پروار، جو، سبوس و یونجه می باشد را تحویل دهیم و البته در قبال آن محصول دامداران را با قیمتی مناسب خریداری کرده و بازار را کنترل کنیم.
این حرکت، 10 سال پیش در شرکت پشتیبانی امور دام انجام شد و البته ادامه پیدا نکرد.
آیا با اجرای این روش مشکلات بازار تولید و عرضه حل خواهد شد؟
در یک برنامه چند ساله اگر این کار انجام شود، مشکلات قابل حل خواهد بود.
ما در مرحله اول ، گوساله آماده پروار که در ایران با کمبود آن مواجه هستیم را به دامدار تحویل می دهیم. بعد از 6 ماه تا یکسال باید با کار کارشناسی نطفه نژاده هایی را به کشور وارد کرده و توسط دو رگ گیری با گاو های ایرانی، گوساله های گوشتی آماده پروار را برای تحویل به دامداران و رفع نیاز داخلی پرورش دهیم.
وضعیت صنعت پرواربندی در کشور چگونه است؟
متاسفانه بر طبق گزارشات اتحادیه سراسری دامداران ایران، در حال حاضر بیش از 30 درصد از ظرفیت واحدهای پرواربندی صنعتی کشور، به حالت نیمه تعطیل در آمده است.
اگر همین ظرفیت کار خود را به طور کامل آغاز کند، بیش از 200 هزارتن گوشت قرمز در سال تولید خواهد کرد و البته تقریبا به همین مقدار واردات نیازداریم.
راه دیگر...
دومین راه این است که کشت و صنعت های بلا استفاده در کشور را احیا کرده تا بتوانیم سهمی از نیاز کشور به گوشتن قرمز را از این مجموعه ها تامین کنیم.
کشت و صنعت خاصی مد نظرتان است؟
بله. یکی از این مراکز که به علت مدیریت غلط، تولیداتش از بین رفته، کشت و صنعت مغان است که اگر درست مدیریت شود، امکان تولید بیش از 50 هزار تن گوشت قرمز در سال را دارد. اما با مدیریت های دولتی و فرمایشی امکان رسیدن به این مهم وجود ندارد.
آیا برای رفع مشکلات گوشت قرمز، راه دیگری نیز وجود دارد؟
راه سومی نیز وجود دارد که آن اجرای طرح های تحقیقاتی – عملیاتی برای افزایش بره گیری در دام های سبک است، آن هم نه بصورت تئوری بلکه بصورت عملیاتی.
عشایر و دامداران صنعتی می توانند با هورمون تراپی و همزمان کردن آبستنی میش ها، تعداد بره زائی را در سال ده ها برابر افزایش داد.
البته برای این مهم باید، جیره غذائی مناسب برای گله ها فراهم کرد و مراکز تحقیقاتی قوی نیز در کشور برای تحقیق بر روی این مسئله بوجود آورد.
با توجه به شرایط فعلی، پیش بینی شما برای بازار گوشت قرمز چیست؟
میانگین مصرف سالانه گوشت قرمز در 11 تا 12 کیلوگرم است و ما پیش بینی می کنیم که به دلیل افزایش قیمت و کاهش تولید، مردم کشور، آرام آرام این نیاز غذائی خود را از سبد غذائی خانوار حذف کنند.
این اتفاق در حالی ممکن است اتفاق بیفتد که عناصر غذائی مهمی در گوشت قرمز وجود دارند که دریافت آن عناصر برای برن انسان ضروری است و حذف تدریجی این مواد از جیره غذائی انسان مشکل ساز خواهد بود.
بنابراین متولیان جدید بخش کشاورزی باید فکری جدید کرده و در اجرای فکر خود تعجیل کنند.
