شرکت تعاونی کشاورزان و دامپروران صنعتی اصفهان طی نامهای سرگشاده خطاب به مسئولان آورده است: قبل از آن که صنعت دامپروری از بین برود، به فریاد آن برسید؛ زیرا از بین رفتن این صنعت همانند از دست رفتن جنگلها است و به سرعت جبران نخواهد شد.
به گزارش موج از اصفهان، در پی بروز مشکل در عدم خرید شیر دامداران از سوی برخی کارخانهها که در اثر واردات بی رویه شیر خشک ایجاد شده و این امر به طور مسلم زیان دامداران را به همراه دارد، شرکت تعاونی کشاورزان و دامپروران صنعتی اصفهان طی نامهای به مسئولان آورده است: عقل بشری حکم می‌کند در هنگام بروز محدودیت، اولویت بندی کرده و ابتدا به اولویت‌های اول و حیاتی پرداخته و در انتها به سایر امور توجه شود. زمانی که نیازهای حیاتی از جمله غذا و امنیت غذایی مطرح است، نیازهای جنبی از جمله تجملات و تجهیزات ماشینی به فراموشی سپرده می‌شود که امری بدیهی است اما آنچه اکنون مایه تحیر و تعجب است، این است که این اصل پایه‌ای در کشور ما چندی است به فراموشی سپرده شده است.
در بخش دیگری از این نامه آمده است: امنیت غذایی بزرگترین اهرم قدرت، بقا و استقلال در جهان آینده است و لذا پیشرفته ترین کشورها که دارای اقتصادی باز هستند و مخالف پرداخت یارانه‌های دولتی زمانی که نوبت به صنایع تامین کننده امنیت غذایی می رسد، تغییر رویه می دهند و با پرداخت یارانه‌های کلان به بخش کشاورزی و دامپروری حاضر نیستند، به هیچ وجه این ستون مهم و عامل استواری کشورشان دچار تزلزل و یا حتی کاهش سرعت رشد شود.
دامداران در این نامه با معکوس خواندن این روند در کشور ایران آورده اند: در ایران برای حفظ صنایع غیرپایه ای پافشاری دو چندان صورت می گیرد، چنانچه برای صنعتی چون خودرو که در ایران هیچ گونه مزیت رقابتی در آن وجود ندارد، برای جلوگیری از واردات محصولات مشابه تعرفههای سنگین وضع می‌شود، اما وقتی نوبت به کشاورزی و دامپروری میرسد، تعرفهها برداشته تا به بهای نابودی صنعت داخل کشور تمام شود و کشورهای صادرکننده نیز در این مسیر با استفاده از جوایز صادراتی دولتی به کشاورزی و دامپروری خود قوت دو چندان میبخشند.
شرکت تعاونی دامداران در نامه با بی اعتنا خواندن وزارت بازرگانی به وزارت جهاد کشاورزی و وضعیت دامپروران آورده است: آنها مجوز واردات بی رویه گوشت و شیر خشک صادر میکنند و زمانی یارانه شیر که کمترین هزینه را برای دولت دارد را در صدر لیست حذف یارانهها قرار میدهند، آن هم در زمانی که صنایع وابسته به دامپروری و کشاورزی نسبت به خود آنها اهمیت چند برابر دارند. وقتی که سالها تلاش این بخش با یک دستور نسنجیده بر باد فنا میرود، این شبهه برای دست‌‌اندرکاران کشاورزی و دامپروری پیش میآید که آیا کشور ما تافته جدابافتهای است که اولویت بندیهای آن بر عکس سایر کشورها است.
آنان در این نامه صراحتا مطرح کرده اند: اگر دولت واقعا به صنعت دامپروری نیاز ندارد و میخواهد نیاز گوشت و شیر کشور را با واردات تامین کند، اعلام کند تا سرمایه گذاران این بخش به واردات یا سایر صنایع بپردازند، اگر دولت برخلاف نظر صاحب نظران قبول ندارد که مزیت رقابتی کشور ما بعد از نفت، کشاورزی و دامپروری است، آن را به اطلاع عموم برساند، همچنین اگر دولت به این نتیجه رسیده که مصرف سرانه لبنیات و پروتئین کشور تاسف بار نیست، اعلام کند صنعت دامپروری باید جلوی رشد خود را بگیرد و به چند دهه قبل خود عقبگرد کند.
شرکت تعاونی دامداران صنعتی اصفهان در نامه خود آورده: چرا باید صنعت دامپروری کشور همیشه در تلاطم، نابسامانی، بی ثباتی و بی برنامگی باشد، چرا باید تاثیر منفی تصمیمات داخلی بر این صنعت بیشتر از رکود جهانی باشد.
همچنین امضا کنندگان نامه از مسئولان کشور تقاضا کرده اند تا قبل از آن که صنعت دامپروری از بین برود، به فریاد آن برسند، زیرا از بین رفتن آن همانند از دست رفتن جنگلها به سرعت جبران نخواهد شد.
در بخش پایانی این نامه آمده است: وضع تعرفه سنگین برای واردات شیر خشک و گوشت، جلوگیری مجدانه از قاچاق شیر خشک و گوشت، ایجاد تسهیلات لازم برای خرید یا ساخت کارخانجات صنایع لبنی توسط تشکلهای دامداران در راستای تکمیل چرخه تولید و حفظ منافع تولید‌کنندگان و مصرف کنندگان، خودداری از برهم زدن توازن عرضه و تقاضا با اقدامات غیرکارشناسانه، دخالت دادن نظر کارشناسان بخش در تصمیم گیری کلان مرتبط با بخش و در صورت قطعی بودن حذف یارانه شیر انجام آن به صورت یک برنامه مدون و تدریجی با اتخاذ سیاست تلفیق قیمتها تا حدودی میتواند در این مسیر راهگشا و یاری رسان باشد.
