در حالی اختصاص 300 میلیارد تومان یارانه شیر نهایی می‌شود که مقایسه یارانه شیر با یارانه بنزین می‌تواند حجم هزینه‌های دولت در بخش دارو را تا چندبرابر افزایش دهد و امنیت غذایی مردم که مهم‌ترین وظیفه دولت است را با مخاطره روبه‌رو کند.
عضو کمیسیون کشاورزی، آب و منابع طبیعی مجلس شورای اسلامی با اعلام این خبر گفت: بر اساس گزارش مرکز آمار و مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی، میزان تولیدی شیر خام کشور 6.6 میلیون تن است، در حالی که پیش از قطع یارانه‌ها و اجرای قانون هدفمندی، حداقل تا 7.5 میلیون تن شیر در کشور تولید می‌شد.
سیدراضی نوری افزود: حدود چهار میلیون فرصت شغلی در بخش تولید و صنایع جانبی شیر وجود دارد و گردش مالی این صنعت 12 تا 15 درصد ارزش سالانه صادرات نفت است، اما جای بسی تعجب است که برخورد برخی مسئولان با شیر، مانند یارانه بنزین است؛ در حالی که کمبود مصرف شیر صدمات جبران‌ناپذیری به سلامت مردم و نسل‌های بعدی وارد خواهد کرد که هزینه‌های چندبرابری دولت در واردات دارو را شامل خواهد شد.
میانگین مصرف شیر اروپا 425 در مقابل 75 کیلوگرم ایران
نماینده مردم شوش در مجلس شورای اسلامی خاطرنشان کرد: بازنگری در سیاست‌های اشتباه گذشته که باعث افزایش مستند قیمت شیر خام شد و تبعات بعدی آن افزایش فرآورده‌های شیری و حذف تدریجی آن از سبد خانوار شد، از مهم‌ترین اقداماتی است که باید مورد توجه دولت قرار گرفته و با شیر به‌عنوان یک کالای لوکس برخورد نشده و به‌عنوان یک کالای استراتژیک که دارای اهمیت در سلامت مردم است، برخورد شود.
وی ادامه داد: شیر از مهم‌ترین منابع دریافت کلسیم و اصلی‌ترین ویتامین لازم برای قوام و استحکام استخوان است. بر اساس اطلاعات منتشرشده در مطبوعات، 23 درصد از ایرانیان بالای 50 سال به بیماری کمبود ویتامین D و پوکی استخوان روبه‌رو هستند. این بدان معناست که مصرف شیر در کشور به‌عنوان یک ضرورت باید مورد توجه قرار گیرد.
نوری تصریح کرد: در حالی که میانگین مصرف شیر در اروپا 425 کیلوگرم و میانگین جهانی آن 144 کیلوگرم است، مصرف شیر در ایران در سال‌های 89 تا 90، 91 کیلوگرم و اکنون زیر 75 کیلوگرم گزارش شده است.
وی یادآور شد: اجرای قانون هدفمندسازی یارانه‌ها هرچند باعث کاهش ضایعات در بسیاری از حوزه‌های مصرف حامل‌های انرژی شده، اما در شیر و نان باید با تجدید نظر روبه‌رو شود.
کاهش مصرف شیر به‌عنوان یک معضل در نسل آینده تلقی می‌شود
عضو کمیسیون کشاورزی، آب و منابع طبیعی مجلس شورای اسلامی تأکید کرد: به گفته کارشناسان وزارت بهداشت، کاهش مصرف شیر و لبنیات سلامت مردم را تهدید کرده و صدمات جبران‌ناپذیری را وارد می‌کند و در صورت حذف یارانه شیر و یا کاهش آن، دولت باید این یارانه را در بخش هزینه‌های درمانی مردم بپردازد. به عبارتی، هزینه‌های مربوط به تأمین دارو، هزینه‌های آزمایشگاهی، تصویربرداری، خرید تجهیزات پزشکی و ساختمان مراکز درمانی به مراتب بیش از پرداخت یارانه به شیر و فرآورده‌های آن خواهد بود.
نوری اظهار داشت: در دسترس قرار نگرفتن شیر در زنان منجر به پوکی استخوان و در مردان باعث کاهش عملکرد فیزیکی آنها خواهد شد و چنانچه زنان باردار و شیرده قادر به نوشیدن کافی این کالا نباشند، نمی‌توانند به رشد و تکامل کودکان خود کمک کرده و می‌تواند به‌عنوان یک معضل در نسل‌های آینده تلقی شود.
وی در پایان گفت: هرچند برخی از کارشناسان اقتصادی معتقدند یارانه در کشورهایی با اقتصاد سوسیالیستی و... لیبرال مرسوم است، اما باید توجه کرد که سابقه پرداخت یارانه شیر و همچنین برنامه توزیع شیر در همه کشورهای اروپایی و آمریکایی از سنوات حدود یک قرن حکایت دارد؛ لذا آزادسازی نهاده‌های کشاورزی در کنار کاهش حمایت‌های دولت و قطع ابزارهای یارانه‌ای در حوزه سلامت حتی در کشورهایی که عضو WTO هستند و از اقتصاد رقابتی مناسبی برخوردارند، پسندیده نیست.
عضو کمیسیون کشاورزی، آب و منابع طبیعی مجلس شورای اسلامی با اعلام این خبر گفت: بر اساس گزارش مرکز آمار و مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی، میزان تولیدی شیر خام کشور 6.6 میلیون تن است، در حالی که پیش از قطع یارانه‌ها و اجرای قانون هدفمندی، حداقل تا 7.5 میلیون تن شیر در کشور تولید می‌شد.
سیدراضی نوری افزود: حدود چهار میلیون فرصت شغلی در بخش تولید و صنایع جانبی شیر وجود دارد و گردش مالی این صنعت 12 تا 15 درصد ارزش سالانه صادرات نفت است، اما جای بسی تعجب است که برخورد برخی مسئولان با شیر، مانند یارانه بنزین است؛ در حالی که کمبود مصرف شیر صدمات جبران‌ناپذیری به سلامت مردم و نسل‌های بعدی وارد خواهد کرد که هزینه‌های چندبرابری دولت در واردات دارو را شامل خواهد شد.
میانگین مصرف شیر اروپا 425 در مقابل 75 کیلوگرم ایران
نماینده مردم شوش در مجلس شورای اسلامی خاطرنشان کرد: بازنگری در سیاست‌های اشتباه گذشته که باعث افزایش مستند قیمت شیر خام شد و تبعات بعدی آن افزایش فرآورده‌های شیری و حذف تدریجی آن از سبد خانوار شد، از مهم‌ترین اقداماتی است که باید مورد توجه دولت قرار گرفته و با شیر به‌عنوان یک کالای لوکس برخورد نشده و به‌عنوان یک کالای استراتژیک که دارای اهمیت در سلامت مردم است، برخورد شود.
وی ادامه داد: شیر از مهم‌ترین منابع دریافت کلسیم و اصلی‌ترین ویتامین لازم برای قوام و استحکام استخوان است. بر اساس اطلاعات منتشرشده در مطبوعات، 23 درصد از ایرانیان بالای 50 سال به بیماری کمبود ویتامین D و پوکی استخوان روبه‌رو هستند. این بدان معناست که مصرف شیر در کشور به‌عنوان یک ضرورت باید مورد توجه قرار گیرد.
نوری تصریح کرد: در حالی که میانگین مصرف شیر در اروپا 425 کیلوگرم و میانگین جهانی آن 144 کیلوگرم است، مصرف شیر در ایران در سال‌های 89 تا 90، 91 کیلوگرم و اکنون زیر 75 کیلوگرم گزارش شده است.
وی یادآور شد: اجرای قانون هدفمندسازی یارانه‌ها هرچند باعث کاهش ضایعات در بسیاری از حوزه‌های مصرف حامل‌های انرژی شده، اما در شیر و نان باید با تجدید نظر روبه‌رو شود.
کاهش مصرف شیر به‌عنوان یک معضل در نسل آینده تلقی می‌شود
عضو کمیسیون کشاورزی، آب و منابع طبیعی مجلس شورای اسلامی تأکید کرد: به گفته کارشناسان وزارت بهداشت، کاهش مصرف شیر و لبنیات سلامت مردم را تهدید کرده و صدمات جبران‌ناپذیری را وارد می‌کند و در صورت حذف یارانه شیر و یا کاهش آن، دولت باید این یارانه را در بخش هزینه‌های درمانی مردم بپردازد. به عبارتی، هزینه‌های مربوط به تأمین دارو، هزینه‌های آزمایشگاهی، تصویربرداری، خرید تجهیزات پزشکی و ساختمان مراکز درمانی به مراتب بیش از پرداخت یارانه به شیر و فرآورده‌های آن خواهد بود.
نوری اظهار داشت: در دسترس قرار نگرفتن شیر در زنان منجر به پوکی استخوان و در مردان باعث کاهش عملکرد فیزیکی آنها خواهد شد و چنانچه زنان باردار و شیرده قادر به نوشیدن کافی این کالا نباشند، نمی‌توانند به رشد و تکامل کودکان خود کمک کرده و می‌تواند به‌عنوان یک معضل در نسل‌های آینده تلقی شود.
وی در پایان گفت: هرچند برخی از کارشناسان اقتصادی معتقدند یارانه در کشورهایی با اقتصاد سوسیالیستی و... لیبرال مرسوم است، اما باید توجه کرد که سابقه پرداخت یارانه شیر و همچنین برنامه توزیع شیر در همه کشورهای اروپایی و آمریکایی از سنوات حدود یک قرن حکایت دارد؛ لذا آزادسازی نهاده‌های کشاورزی در کنار کاهش حمایت‌های دولت و قطع ابزارهای یارانه‌ای در حوزه سلامت حتی در کشورهایی که عضو WTO هستند و از اقتصاد رقابتی مناسبی برخوردارند، پسندیده نیست.
