سیاست قطره چکانی در افزایش قیمت لبنیات

اگر دولت یکبار مصوبه 1440 تومان برای شیر را اجرا کند، این همه سروصدا در بازار لبنیات پیش نمی آید.

به گزارش موج، یک قانون کلی و نانوشته می گوید که هر آن چه گران شود دسترسی عموم به آن کمتر می شود و تعداد افرادی که از خرید آن امتناع می کنند بیشتر خواهد شد. بارها و بارها متولیان سلامت مردم این نکته را گوشزد کرده اند که باید در مورد شیر، دولت سیاست مقاوم تری در پیش گیرد؛ چراکه مستقیم با سلامت مردم در ارتباط است. ولی این گوشزدها به جایی نرسیده و گوشها هم دروازه شده است.

اگر بگوییم شیر از سفره خانوار بیرون می رود کمی افراطی است بلکه مصرف آن کم می شود. قناعت در مصرف به خاطر گرانی لطمات جبران ناپذیری به بدن مردم می زند. همان گونه که گفته شده تا سال 2050 بی استخوان می شویم. اینها نه طنز است و نه کنایه. واقعیتی است که باید قبول کرد. هفته گذشته هم که دولت اعلام کرد لبنیات با افزایش قیمت 10 درصدی عرضه می شود واکنش های بسیاری نسبت به این مسأله شد. با این حال دیروز دولت تصویب افزایش قیمت ماست، پنیر و شیر را تکذیب کرد و گفته شده که بعد از ماه رمضان این موضوع بررسی خواهد شد؛ اما کافی است نگاهی به قیمت های جدید برخی اجناس چون ماست، دوغ، شیر و پنیر بیاندازید تا متوجه تغییر قیمت ها شوید. احتمالا شما هم از آن دسته کسانی هستید که تولیدات قدیمی تر که قیمت کمتری دارند را از یخچال سوپر مارکت ها بر می دارید. در این میان سوال می شود که چرا دولت دروغ می گوید؛ چراکه هم دامداران می گویند دولت یارانه به ما نمی دهد و این باعث گرانی شیر شده است و هم به نظر می رسد که سیاست تدریجی و قطره چکانی افزایش قیمت لبینات در دستور کار است. مدیر عامل اتحادیه دامداران گفته است: «مصوبه دولت به صنایع لبنی اجازه داده است که 10 درصد محصولات خود را گران کنند.» وی افزوده است: «اگر بنا بود که دولت یارانه بدهد طبیعتا محصولات لبنی گران نمی شد.»

از آن گذشته دامدار در این میان سود نخواهد کرد؛ چرا که دولت گفته است که صنایع لبنی شیر را به قیمت 1440 تومان بخرند ولی محال است به این قیمت از دامدار خریداری شود. عمده دامداری ها و دامدارهای خرده پا، شیر خود ر ا به ایستگاه شیر می برند که این ایستگاه ها دولتی هستند و شیر دامدار را به قیمت 1100 یا 1200 خریداری می کنند. از آن گذشته این سروصدایی هم که به راه می افتد صرف گران کردن شیر است. چون دولت هر سال دارد مجوز گرانی می دهد. در حالی که اگر دولت یک بار قیمت مصوبه 1440 را پیاده سازی کند این همه مشکلات در صنعت شیر به وجود نمی آید. با این رویه این صنعت برای دامدار هیچ سودی ندارد. سود آن نصیب ایستگاه های شیر دولتی و شبه دولتی است که دستشان با دولت در یک کاسه است و شیر را به قیمت 1200 از دامدار می خرند و به کارخانه می برند و آنقدر شیر را چرخ می کنند و خواص آن را می گیرند که رنگی از شیر باکیفیت و موثر و با کلسیم هم در آن دیده نمی شود. حالا باید قضاوت کرد که در این میان چه کسانی ضرر می کنند. هر چند صنایع هم می گویند که افزایش قیمت هر درصدی از لبنیات و فرآورده‌های آن، باعث اختلال در بازارهای صادراتی می‌شود.

سخنگوی دولت در زمینه قیمت شیر این اواخرگفته است: «برای دولت مهم است هیچ بخشی بدون دلیل، منطق، ضرورت و محاسبات کارشناسی نسبت به افزایش قیمت اقدام نکند. این طور نباشد، سنگ روی سنگ بند نمی شود و هر بخشی با هر توجیهی نرخ کالا و خدمات را افزایش می دهد. دولت موظف است برای حفظ حقوق مصرف کنندگان اقدام کنند.»

وی گفته است: «در نظر داشته باشید دولت در هرمرحله ای که بخواهد ورود کند نمی تواند به زیان یکی از طرفین وارد شود؛ مثلا به دامداران بگوید از قیمت تمام شده، نرخ کمتری دریافت کنید. از سوی دیگر به واحدهای صنعتی تحمیل کند که با قیمت بیشتری شیر را خریداری کنید و لاجرم به آنها فشاروارد می شود. دولت دو راه دارد، یکی مراقبت از افزایش قیمت غیرمنطقی است. راه دوم نیز این است که مابه تفاوت اختلافی را خودش، تقبل و پرداخت کند. این مابه تفاوت بیش از 1000 میلیارد تومان است.»

حالا باید امیدوار باشیم که این بیش از 1000 میلیارد به دامدارن پرداخت شود! ولی ظاهرا از جیب مردم باید پرداخته شود. با این حال سوال این جاست که چرا دولت در ماجرای شیر حقیقت را به مردم نمی گوید؟