تعرفه های 40 درصدی، مانع بزرگ واردات واکسن ( قسمت اول )

مشکل واردات تعدادی از دارو و واکسن های دامپزشکی از سال گذشته تا کنون ادامه داشته است. مشکلی که شاید به ظاهر حل شده باشد اما اگر نمی شد بهتر بود.
لزوم واردات واکسن های B1، لاسوتا، برونشیت، لارنگوتراکئیت، نیوکاسل 2 گانه، نیوکاسل کشته تزریقی و آنفلوآنزا هنوز در ایران و در بین مرغداران احساس می شود و این در حالی است که دولت برای ورود این واکسن ها مجوز لازم را داده اما به چه قیمتی؟ به قیمت پرداخت 40درصد تعرفه وارداتی یا به عبارتی همان وارد نکنید، به زبان سازمان دامپزشکی.
اما دلیل جالبی که برای این موضوع ارائه شده است، همان دلیل همیشگی حمایت از تولیدکنندگان داخلی می باشد و این دلیل زمانی مطرح می شود که تولیدکنندگان کنسانتره داخلی شاهد فروش کنسانتره های هلندی با قیمت پایین تر از تولیدات داخلی می باشند و مجوز واردات آن را سازمان دامپزشکی داده است که تفکر حمایت از تولیدکنندگان داخلی را در زمینه واردات دارو و واکسن به نحو احسن اجرا می کند.
موضوع این است که مصرف کننده این واکسن ها کیست؟ مگر غیر از این است که واکسن های فوق مورد مصرف دام و طیور قرار می گیرد؟ دامداران و مرغدارانی که در نهایت گوشت مورد مصرف مردم و جامعه را تهیه می کنند؟زمانی که تنها تولیدکننده این واکسن ها، یک یا دو شرکت داخلی می باشند و از نظر تامین نیاز واقعی مصرف کنندگان داخلی و اصلی دچار مشکل می باشیم، حمایت خاص از این شرکت ها که نه می توانند با کیفیت رقبای خارجی خود برابری کنند و نه می توانند در توزیع به موقع محصولات در بازار و سراسر کشور، سریع عمل کنند معنی حمایت از تولیدکننده را کم رنگ می نماید.
شرکت های خصوصی متعددی هستند که در طول سال، سمینارهای علمی برقرار می کنند، خدمات پس از فروش و مشتری مداری را در سیستم فروش خود حاکم می کنند، هزینه تست در فارم های پرورشی را پرداخت می نمایند، با ارز آزاد محصول خود را وارد می کنند، اما به هیچ عنوان طعم حمایت از مصرف کننده را از متولی خود نمی چشند اما در عوض چند شرکت دیگر که یک دهم آنها هزینه ای را انجام نمی دهد در سایه قانون حمایت از مصرف کننده قرار دارند.
باید توجه داشت همان مصرف کنندگان که شامل دامداران و مرغداران می باشند حاضرند تا قیمت واکسن ها و یا داروهای وارداتی را که 40 درصد به آنها تعرفه وارداتی تعلق گرفته است را پرداخت نمایند و این نشان از رضایت مصرف کنندگان از کیفیت محصولات وارداتی اعلامی در بالا می باشد و در سایه غبارآلود این حمایت، مرغداران باید هزینه حمایت از چند شرکت خاص داخلی را پرداخت نمایند که در نهایت و در انتهای این زنجیره چیده شده، مردم می باشند که تاوان این افزایش قیمت را پرداخت خواهند کرد .
در قرارداد اخیری که یکی از شرکت های ایرانی با کشور اکوادور برای تامین بخشی از واکسن های مورد نیاز آن انعقاد کرده است، اسامی تعدادی از واکسن های بالا برای صادارت به چشم می خورد و این نشان از خروج قابل چشمگیری از این محصولات به خارج از ایران می دهد که بدون شک نیازهای داخلی را افزایش خواهد داد .

علی حسینی