هفت سال تحقیق در هند و سرمایه گذاری بر روی نوع خاصی از جوجه گوشتی موجب شد مرغی پرورش یابد که می تواند سه برابر مرغ ها معمولی تخم بگذارد و بدون هیچ مراقبت اضافی در فضای باز زندگی کند.
این نژاد جوجه که جاریسم (Jharsim) نامیده شد نژادی پیوندی بین انواع مرغ های محلی و گوشتی است و با نژاد وارداتی دورهام قرمز نیز ترکیب شده است.
این جوجه که توسط دانشگاه کشاورزی بیرسا (Birsa) در شهر رانچی ایالت جارکند هند پرورش یافته با مقدار کم غذا عملکرد بهتری دارد.
دانشمندان این دانشگاه اظهار داشته اند که این جوجه جدید که جاریسم نام گذاری شده – نام این جوجه از ایالت جارکند که در آن پرورش یافته گرفته شده و پسوند "یسم" در زبان محلی به معنای مرغ است- برای تخم گذاری بیشتر نسبت به مرغ های محلی طراحی شده و می تواند قدرت اقتصادی را در میان کشاورزان افزایش دهد.
برای پرورش نژاد جاریسم، جوجه گوشتی نر از نژاد PV2 از ایالت پنجاب با مرغ محلی جارکند پیوند داده شد. مرغ بعد از جفتگیری،با نژاد وارداتی دورهام قرمز پرورش یافت. این نژاد به دلیل اندازه بزرگ تر و گوشت ترد تر به هند وارد شده است.
این دانشگاه برای اهداف تجربی خود 25,000 هزار جوجه تولید شده را در میان روستاییان ایالت جارکند پخش کرد. بیش از 95 درصد از جوجه ها تولید بسیار بالایی داشتند.
این پروژه پژوهشی مرغ بومی ای را پرورش داده است که دارای رشد سریع تر، تولید بهینه تخم، پرهای چند رنگ زیبا و تطابق پذیری بهتر با شرایط کشت و آب و هوا می باشد.
دانشمندان اعلام داشته اند که این مرغ ها در سیستم پرورش خانگی (پرورش در مزرعه) در 6 هفتگی 400 تا 500 گرم وزن و در زمان بالغ بودن 1600 تا 1800 گرم وزن دارند. اولین تخم گذاری مرغ در 175 تا 180 روزگی آن است و وزن تخم در 40 هفتگی 52 تا 55 گرم می باشد.
این مرغ ها توانایی دارند تا در سیستم پرورش خانگی 165 تا 180 تخم بگذارند. گوشت و تخم مرغ این نژاد جدید هم برای فراهم کردن درآمد بالاتر برای روستاییان و کشاورزان و هم مغذی تر بودن آن طراحی شده است.
به گفته آقای رحمان، معاون مدیر کل (علوم دامی) در شورای تحقیقات کشاورزی هند، در حالی که مرغ های محلی 50 تا 60 تخم مرغ در 54 هفتگی می گذارند، هر مرغ جاریسم می تواند در 72 هفتگی 130 تا 170 تخم بگذارد.
آقای رحمان با اشاره به اینکه بخش طیور با توجه به ایجاد تعداد شغل های بسیار برای جوانان روستایی و شهری سریع ترین میزان رشد را در هند دارد، اظهار داشت که تولید این نژاد جدید و بهبود یافته می تواند سرعت بسیار بالایی به بخش طیور هند بدهد.
وی خاطر نشان کرد که شورای تحقیقات کشاورزی در پنج ایالت هند، یعنی هیماچال پرادش، مادیا پرادش، آسام، ماهاراشترا و جارکند، در حال اجرایبرنامه های فشرده ای بوده است.
در بسیاری از این مراکز اجرای برنامه، تحقیقات فشرده ای برای پرورش انواع جوجه انجام شده که از ژرم پلاسم های محلی در این تحقیقات استفاده شده و هدف آن بالا بردن اقتصاد کشاورزان روستایی از طریق پرورش انواع جوجه بوده است.
آقای چاترجی، مدیر پژوهش در بخش طیور حیدرآباد اظهار داشت با توجه به این که چین با 30 درصد تولید جهانی گوشت و تخم مرغ بالاترین رده جهانی را در بخش طیور دارد، هند با 5 تا 7 درصد تولید جهانی از چین بسیار عقب است.
آقای چارجی گفت: "مرغ جاریسم می تواند به افزایش تولید گوشت و تخم مرغ کمک بسیار زیادی کند" . وی افزود که این نژاد پتانسیل زیادی به کشاورزان روستایی جارکند داده است.
جاریسم در مقابل بیماری نیز مقاومت بیشتری دارد و می تواند بدون مراقبت اضافی در طبیعت زندگی کند. از آن جا که جاریسم همزمان ویژگی های جوجه های محلی و نژاد غیربومی را دارد رشد بیشتری دارد و سیستم ایمنی آن نیز قوی تر است.
این نژاد جوجه که جاریسم (Jharsim) نامیده شد نژادی پیوندی بین انواع مرغ های محلی و گوشتی است و با نژاد وارداتی دورهام قرمز نیز ترکیب شده است.
این جوجه که توسط دانشگاه کشاورزی بیرسا (Birsa) در شهر رانچی ایالت جارکند هند پرورش یافته با مقدار کم غذا عملکرد بهتری دارد.
دانشمندان این دانشگاه اظهار داشته اند که این جوجه جدید که جاریسم نام گذاری شده – نام این جوجه از ایالت جارکند که در آن پرورش یافته گرفته شده و پسوند "یسم" در زبان محلی به معنای مرغ است- برای تخم گذاری بیشتر نسبت به مرغ های محلی طراحی شده و می تواند قدرت اقتصادی را در میان کشاورزان افزایش دهد.
برای پرورش نژاد جاریسم، جوجه گوشتی نر از نژاد PV2 از ایالت پنجاب با مرغ محلی جارکند پیوند داده شد. مرغ بعد از جفتگیری،با نژاد وارداتی دورهام قرمز پرورش یافت. این نژاد به دلیل اندازه بزرگ تر و گوشت ترد تر به هند وارد شده است.
این دانشگاه برای اهداف تجربی خود 25,000 هزار جوجه تولید شده را در میان روستاییان ایالت جارکند پخش کرد. بیش از 95 درصد از جوجه ها تولید بسیار بالایی داشتند.
این پروژه پژوهشی مرغ بومی ای را پرورش داده است که دارای رشد سریع تر، تولید بهینه تخم، پرهای چند رنگ زیبا و تطابق پذیری بهتر با شرایط کشت و آب و هوا می باشد.
دانشمندان اعلام داشته اند که این مرغ ها در سیستم پرورش خانگی (پرورش در مزرعه) در 6 هفتگی 400 تا 500 گرم وزن و در زمان بالغ بودن 1600 تا 1800 گرم وزن دارند. اولین تخم گذاری مرغ در 175 تا 180 روزگی آن است و وزن تخم در 40 هفتگی 52 تا 55 گرم می باشد.
این مرغ ها توانایی دارند تا در سیستم پرورش خانگی 165 تا 180 تخم بگذارند. گوشت و تخم مرغ این نژاد جدید هم برای فراهم کردن درآمد بالاتر برای روستاییان و کشاورزان و هم مغذی تر بودن آن طراحی شده است.
به گفته آقای رحمان، معاون مدیر کل (علوم دامی) در شورای تحقیقات کشاورزی هند، در حالی که مرغ های محلی 50 تا 60 تخم مرغ در 54 هفتگی می گذارند، هر مرغ جاریسم می تواند در 72 هفتگی 130 تا 170 تخم بگذارد.
آقای رحمان با اشاره به اینکه بخش طیور با توجه به ایجاد تعداد شغل های بسیار برای جوانان روستایی و شهری سریع ترین میزان رشد را در هند دارد، اظهار داشت که تولید این نژاد جدید و بهبود یافته می تواند سرعت بسیار بالایی به بخش طیور هند بدهد.
وی خاطر نشان کرد که شورای تحقیقات کشاورزی در پنج ایالت هند، یعنی هیماچال پرادش، مادیا پرادش، آسام، ماهاراشترا و جارکند، در حال اجرایبرنامه های فشرده ای بوده است.
در بسیاری از این مراکز اجرای برنامه، تحقیقات فشرده ای برای پرورش انواع جوجه انجام شده که از ژرم پلاسم های محلی در این تحقیقات استفاده شده و هدف آن بالا بردن اقتصاد کشاورزان روستایی از طریق پرورش انواع جوجه بوده است.
آقای چاترجی، مدیر پژوهش در بخش طیور حیدرآباد اظهار داشت با توجه به این که چین با 30 درصد تولید جهانی گوشت و تخم مرغ بالاترین رده جهانی را در بخش طیور دارد، هند با 5 تا 7 درصد تولید جهانی از چین بسیار عقب است.
آقای چارجی گفت: "مرغ جاریسم می تواند به افزایش تولید گوشت و تخم مرغ کمک بسیار زیادی کند" . وی افزود که این نژاد پتانسیل زیادی به کشاورزان روستایی جارکند داده است.
جاریسم در مقابل بیماری نیز مقاومت بیشتری دارد و می تواند بدون مراقبت اضافی در طبیعت زندگی کند. از آن جا که جاریسم همزمان ویژگی های جوجه های محلی و نژاد غیربومی را دارد رشد بیشتری دارد و سیستم ایمنی آن نیز قوی تر است.
