تجهیزات مرغداریهای تخمگذار کشور به 50 سال گذشته برمی‌گردد

محمد یوسفی در گفت و گو با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری فارس، افزود: مرغداری با فناوری 50 سال پیش دنیا صرفه اقتصادی ندارد، زیرا ضریب تبدیل دادن به گوشت در آنها به دلیل فرسودگی تجهیزات، بالا است.
رئیس هیات مدیره اتحادیه تولید‌کنندگان مرغ گوشتی ایران افزود: عمده تجهیزات مرغداریهای تخمگذار مربوط به 50 سال پیش است، در واحد‌های مرغ گوشتی عمر دان‌خوریها مربوط به 30 سال پیش است.
یوسفی افزود: اگر دولت با دادن تسهیلات ارزان قیمت به تعمیر و نوسازی تجهیزات مرغداریها کمک کند، هر سال بین 600 تا 700 هزار تن دان مرغ صرفه‌جویی می‌شود که این یعنی صرفه‌جویی ارزی می‌باشد.
رئیس هیات مدیره اتحادیه مرغداران گوشتی گفت: مصرف مرغهای چاق با لاشه 5/2 کیلو گرمی به نفع سلامت مردم و اقتصاد مرغداران نیست، زیرا 300 گرم چربی اضافی آن دور ریخته می‌شود و دان مصرفی در سن بالای مرغ هدر می‌رود.
وی گفت: ضریب تبدیل جوجه در سن یک روزه تا 42 روزه پایین و از 42 روز به بالا این ضریب افزایش می‌یابد، یعنی هرچه دان بیشتر به مرغ خورانده شود، گوشت کمتری تولید می‌شود.
رئیس هیات مدیره اتحادیه مرغداران گوشتی ایران گفت: ضریب تبدیل دان به گوشت یعنی میزان مصرف دان برای تولید یک کیلوگرم گوشت مرغ به تجهیزات و وزن کشتار مرغ بستگی دارد، اگر مرغ در وزن 2 کیلوگرم زنده روانه کشتار‌گاه شود، ضریب تبدیل 9/1 می‌باشد.
وی افزود: وقتی مرغدار می‌بیند، مرغ 2 کیلوگرمی تا 7/2 کیلوگرمی را هر کیلوگرم 100 تومان گرانتر می‌خرند، با دادن خوراک بیشتر و داروی بیشتر وزن مرغ را به 7/2 کیلوگرم می رساند که ضریب تبدیل آن 4/2 تا 5/2 می‌شود، یعنی باید 5/2 کیلوگرم دان مرغ مصرف شود تا یک کیلوگرم گوشت تولید شود. در واقع 20 درصد دان مرغ بیشتر مصرف می‌شود.
یوسفی رئیس هیات مدیره اتحادیه مرغداران گوشتی ایران گفت: مصرف دان مرغ در کشور سالانه بین 5/3 تا 4 میلیون تن است که 20 درصد اضافه مصرف، یعنی سالانه 600 تا 700 هزار تن است که این هزینه سنگین از جیب مصرف‌کننده و سرمایه‌های ملی پرداخت می‌شود.
یوسفی با اشاره به اهمیت واردات زمان‌بندی شده خوراک مرغ گفت: واردات یکباره خوراک مرغ باعث کپک زدن خوراک در انبارها، افزایش آفلاتوکسین‌ها و افزایش مصرف آنتی‌بیوتیک‌ برای مقابله با آن و در نتیجه افزایش باقیمانده آثار دارویی در گوشت و تخم‌مرغ می‌شود که به سلامت جامعه زیان می‌رساند.
وی افزود: امکانات نگهداری ذرت باید به موازات افزایش تولید داخلی گسترش پیدا کند به گونه‌ای که در فصل برداشت ظرف سه ماه 2 میلیون تن ذرت دانه‌ای در کشور برداشت می‌شود، در حالی که باید ظرف 6 ماه مصرف شود، بنابراین باید تاسیسات نگهداری ذرت مانند انبارهای فنی ایجاد شود.
یوسفی افزود: متاسفانه قسمتی از ذرتهای تولیدی در فضای باز نگهداری می‌شود که باعث کپک زدن می‌شود، حتی ذرتهای وارداتی در انبارهای غیرفنی نگهداری می‌شود که این کپکها در مرغ ایجاد بیماری و افزایش هزینه دارو برای مقابله با آن می‌کند که در نهایت به ضرر مصرف کننده نهایی یعنی مردم تمام می‌شود.