پرورش قرقاول در سال های اخیر در بسیاری از کشورهای جهان به خاطر استفاده از گوشت، رهاسازی در شکارگاه ها و بهره برداری به صورت شکار به یک شاخه مهم از پرورش پرندگان تبدیل شده است. با آن که پرورش این پرنده در عمل به دلیل ریزه کاری هایش مشکلاتی را در بردارد اما در مقیاس کوچکتر با توجه به قابلیت استفاده از محیط زیست و نادر بودن نوع وحشی آن ، یکی از سودآورترین پرندگان نسبت به دیگر پرندگان همطراز خود است.
قرقاول از جمله پرندگان بومی و نادر در ایران است که در مراتع و بوتهزارها زندگی میکند. این پرنده در زبان محلی تورنگ یا تیرنگ نامیده میشود. قرقاول یکی از زیباترین پرندگان ایران است و به نوعی جز مجموعه تنوع زیستی ایران محسوب میشود که با تغذیه از دانههای گیاهی و حشرات میتواند در حفظ محصولات کشاورزی مفید باشد.
گونههای قرقاول در ایران
قرقاول های ایران همه از یک گونهاند ولی با توجه به پراکندگی جغرافیایی و تفاوت های ظاهری برخی آنها را به 4 زیر گونه تقسیم میکنند:
* قرقاول های ارسباران و دشت مغان
* قرقاول های تالش از آستارا تا چالوس
* قرقاول های گلستان از بابل تا گلستان
* قرقاول های سرخس و حوالی رودخانه مرزی هریرود
اهداف تحقیقات قرقاول در ایران
عمده اهداف پرورش قرقاول در ایران ایجاد پرورشگاه های مناسب و مزارع مادر برای تولید تخم های نطفهدار ، رها سازی تعدادی از این پرنده در مکان هایی که نسل این پرنده در حال انقراض است، حفظ ذخائر ژنتیکی کشور ، جذب توریست و شکارچیان به مناطق دیدنی و بکر کشور ، تهیه قرقاول برای باغ وحشها به منظور بازدید عموم میباشد.
قرقاول از جمله پرندگان بومی و نادر در ایران است که در مراتع و بوتهزارها زندگی میکند. این پرنده در زبان محلی تورنگ یا تیرنگ نامیده میشود. قرقاول یکی از زیباترین پرندگان ایران است و به نوعی جز مجموعه تنوع زیستی ایران محسوب میشود که با تغذیه از دانههای گیاهی و حشرات میتواند در حفظ محصولات کشاورزی مفید باشد.
گونههای قرقاول در ایران
قرقاول های ایران همه از یک گونهاند ولی با توجه به پراکندگی جغرافیایی و تفاوت های ظاهری برخی آنها را به 4 زیر گونه تقسیم میکنند:
* قرقاول های ارسباران و دشت مغان
* قرقاول های تالش از آستارا تا چالوس
* قرقاول های گلستان از بابل تا گلستان
* قرقاول های سرخس و حوالی رودخانه مرزی هریرود
اهداف تحقیقات قرقاول در ایران
عمده اهداف پرورش قرقاول در ایران ایجاد پرورشگاه های مناسب و مزارع مادر برای تولید تخم های نطفهدار ، رها سازی تعدادی از این پرنده در مکان هایی که نسل این پرنده در حال انقراض است، حفظ ذخائر ژنتیکی کشور ، جذب توریست و شکارچیان به مناطق دیدنی و بکر کشور ، تهیه قرقاول برای باغ وحشها به منظور بازدید عموم میباشد.
تفاوت ظاهری جنس نر و ماده
جنس نر و ماده قرقاول کاملا باهم فرق دارند. آنها معمولا از گونه به گونه دیگر از لحاظ رنگ پر متنوعند. نرهای بالغ پرو بال رنگین و دمی دراز و سر و گردن آنها سبز تیره و براق است. قرقاولهای ماده دارای رنگ پرهای نخودی تیره ، با لکههای قهوهای زیاد و به رنگ محیط اطراف میباشد. قرقاول های نر دارای صدایی شبیه به کورکور میباشند و غالبا به هنگام هیجان و تحریک سرو صدای زیادی در زیستگاه خویش ایجاد میکنند. نرها 88 سانتیمتر و مادهها بین 53 تا 62 سانتیمتر طول دارند. سر این پرنده به رنگ سبز براق و پوست برهنه دور چشمش قرمز روشن است.
نکات کلیدی در پرورش قرقاول
جوجه کشی
جوجه قرقاول یک روزه همانند سایر حیوانات تازه متولد شده به مراقبت های ویژه و بخصوص دسترسی به غذاهای کافی نیاز دارد. همچنین سالن محل پرورش جوجهها باید دارای فضای کافی باشد و در ضمن کاملا تمیز و ضدعفونی شده باشد. هر جوجه قرقاول نیاز به 0.5 فوت مربع فضا دارد. کف سالن باید با خاک اره پوشیده شده باشد و هرگز نباید از کاغذ و مواد نامناسب دیگر برای پوشش بستر استفاده کنیم چرا که جوجه قرقاول در ایستادن روی سطوح صاف ، همواره دچار مشکل میشود. هر مادر مصنوعی برای حداقل 200 الی 250 جوجه در نظر گرفته میشود.
از آنجایی که معمولا دسترسی به تخم مرغ های نطفهدار در اواخر بهار و اوایل تابستان امکان پذیر است به منابع حرارتی چندانی برای تولید گرما در سالن احتیاج نمیباشد. معمولا برای اعمال برنامههای نوری در سالن از لامپ های مادون قرمز استفاده میشود. این لامپ ها باید حاوی پرتوهای نور قرمز رنگ باشد چرا که نور سفید باعث ایجاد مشکلات دگرخواری و کانیبالیسم در سالن پرورش میشود.
دانخوری ها معمولا بعد از هفته اول باید عموما در مکان های از سالن تعبیه شوند که نور مادون قرمز مستقیما بر مواد خوراکی نتابد زیرا باعث تخریب ویتامین های موجود در جیره بخصوص ریبوفلاوین میشود. دمای مادر مصنوعی در هفته اول باید 100 درجه فارنهایت باشد و 24 ساعت قبل از ورود جوجههای قرقاول به سالن باید دمای مناسب در داخل سالن تامین گردد. نظارت و بازرسی مستمر سالن بخصوص در روزهای اول و دوم ضروری میباشد و عملکرد لامپ های مادون قرمز سالن باید بررسی شود.
بعد از هفته اول دمای سالن به تدریج 5 درجه کاهش مییابد تا اینکه نهایتا در 85 درجه فارنهایت باقی میماند. بعد از گذراندن 4 هفته پرورش از منابع حرارتی کمتری در سالن استفاده کرد ولی بهر حال توصیه میشود که در هر زمان برای پیشگیری از وقوع مسائلی مانند لرزیدن قرقاول ها و دیگر مسائل پیش بینی شده ، آماده راه اندازی سیستم های حرارتی موجود در سالن بود. در دوره تخمگذاری قرقاول ها دمای سالن در حدود 70 الی 80 درجه فارنهایت توصیه میشود.
تغذیه
دسترسی به غذا برای جوجههای قرقاول از ضروریات انکارناپذیر پرورش میباشد. جیرههای غذایی پرندگان زینتی و یا بوقلمون توسط چندین شرکت تجاری آمریکایی تولید میشود که قابل اطمینان و توصیه میباشد. جیره آغازین باید حاوی 28 الی 30 درصد پروتئین باشد که برای برآورد احتیاجات این پرنده برای رشد سریع و پردرآوری ضروری میباشد. جیرههای که به شکل کرامبل و خمیری ارائه میشوند نتایج رضایت بخشی را موجب گردیدهاند. اما باید توجه داشت که جوجههای قرقاول قادر به مصرف خوراک پلت شده تا سن سه هفتگی نیستند. جیرههای غذایی قرقاول باید حتما حاوی کوکسیدواستات باشد تا از ابتلا به کوکسیدوز جلوگیری شود.
احتیاجات آب
آب از نیازمندی های اصلی قرقاول های جوان محسوب میشود. خنکی و تمیزی آب باید همواره رعایت شود. ابتدا میتوان از سنگهای رنگین و سنگ مرمر در ظروف آب قرقاول ها استفاده کرد تا از خیس شدن آنها در نتیجه ورود به داخل آبخوری جلوگیری کند. محل قرار گرفتن آبخوری ها باید دور از خارج از محل نصب مادر مصنوعی باشد. یک قرقاول در حال رشد به 2 الی 5 گالن آب نیاز دارد و 200 قرقاول در حال رشد بعد از دو هفته اول روزانه به 5 گالن آب نیاز دارند.
کانیبالیسم و پرکنی
قرقاول های پرورشی تمایل به کانیبالیسم و پرکنی یکدیگر را در دوره رشد دارند. این مسئله معمولا هنگام کمبودهای تغذیهای و نبود آب و غذای کافی و دمای مناسب سالن اتفاق میافتد. ازدحام بیش از حد جوجهها معمولا در مواقع استفاده از نور سفید در سالن مشاهده میشود. وقتی کانیبالیسم شروع میشود کنترل آن غیر ممکن است و معمولا تمام تلاش های مربوط را باید بر روی جنبههای پیشگیری قضیه باید معطوف کرد.
اصول بهداشتی سالن های پرورش قرقاول
سرکشی مداوم و پیوسته گل پرورشی ، رمز موفقیت یک دوره پرورشی و تضمین کننده سلامتی گله است. به عنوان مثال اگر مشاهده شود که پرندگان در یک جا بیش از حد اذحام نمودهاند و یا به حالت غیر طبیعی ایستادهاند و یا مشاهده مرگ و میر و تلفات غیر طبیعی در سالن ، مواردی است که ما را در تشخیص به موقع و سبب شناسی وقایع کمک میکند. باید همواره به خاطر داشت که پیشگیری بیماری بیش از درمان باید مورد توجه قرار گیرد.
از اصول بهداشتی لازم در سالن های پرورش قرقاول تمیزی و ضدعفونی سالن و تجهیزات و عاری بودن اقلام غذایی از کپک و قارچ های آلوده کننده میباشد. قرقاول ها اکثرا به بیماری هایی که مرغ دچار میشود با همان علائم به آن امراض مبتلا میشوند. از بیشترین بیماری های رایج بین قرقاول ها میتوان به کوکسیدوز ، آلودگی های انگلی ، مسمومیت های قارچی و بوتولیسم اشاره نمود. که در صورت مشاهده یکی از نشانههای آلودگی به این بیماری ها باید سریعا دامپزشکان و متخصصان مربوط را به کمک طلبید.
ارسال کننده نامشخص