رویای تعیین جنسیت جوجه ها پیش از تفریخ کم کم تبدل به واقعیت می شود.در مقاله ذیل اصول و روش های کاربردی ویژه ای شرح داده شده است.
صنعت جوجه کشی جهان هر ساله میلیاردها جوجه یکروزه تولید می کندکه هر جو جه پس از تفریخ تعیین جنسیت می شود. جوجه های نر از همان ابتدا به تدبیر انسان جدا شده و جوجه های ماده برای تولید تخم مرغ پرورش داده می شوند. معدوم ساختن جوجه های نر باعث سلب حقوق حیوانات و صرف کردن مباحث گوناگون حول محور ذکر شده در صنعت مرغداری می شود. با استفاده از فن آوری رو به رشد جاری می توان جوجه ها را پیش از تفریخ بصورت اتوماتیک تعیین جنسیت نمود و جنین های درون تخم ها را به جای قربانی کردن جوجه های یکروزه ، به شیوه أی معقول و مقبولِ عام معدوم ساخت. علاوه بر آن تعیین جنسیت جوجه ها بصورت خودکار باعث کاهش استرس ناشی از تعیین جنسیت دستی می شود که نهایتا منتج به کاهش دورة انتظار جوجه ها شده و دسترسی سریع تر به آب و دان را میسر می سازد. اصول اولیه روش مذبور عبارت از تعیین استروژن در مایع آلانتوئیک موجود در تخمِ جنین های ماده است. ابزارهای اولیه ویژه ای برای نیل بدین مقصود ابداع شده اند که به شرح ذیل میباشند:
• ابزار اولیه جهت جمع آوری نمونه های مایع آلانتوئیک از تخم ها در آخرین مراحل رشد جنین
• ابزار اولیه جهت تعیین میزان استروژن در نمونه های مایع آلانتوئیک
• ابزار اولیه جهتِ دسته بندی و انجامِ واکسیناسیون تخمی و در آخر انتقالِ تخم های تعیین جنسیت شده ابداع و تکمیل این نوع دستگاه ها در مقیاس تجاری در مرحله آزمایش است.
اصول تعیین جنسیت به روش دستی:
اصول اولیه تعیین جنسیت به روش ژاپنی یا رکتال در سال 1920 میلادی پایه گذاری شد. با این روش ژاپنی ها در یافتند طی یکی دو روزِ ابتدای زندگی جوجه می توان از روی برجستگی ها ، خطوط و چین های رکتوم پی به جنسیت جوجه برد (Jull, 19 34; Masui &Hasimoto ,1933 ). تعیین جنسیت به روش رکتال تغریبا نوعی هنر است که اغلب توسط آسیایی ها انجام می شود و مهارت و تمرکز ویژه أی همچون تمرکز زِن (Zen) را می طلبد ( Hoh,1997 ). به علت سرعت عمل بالای سِکسرها اغلب حدود 4/1% تا 8/1% وازدگی (اشتباه)و 5/0% تا 0/1% میزان مرگ و میر بالا می رود. آن ها معمولا کارگرهای قراردادی هستند و مدام از یک جوجه کشی به جوجه کشی دیگر می روند. آن ها در جوجه کشی اغلب ساعات کسل کننده أی را می گذرانند. آمد و شدِ این افراد بین جوجه کشی ها همواره صنعت مرغداری را در معرض انتقال بیماری ها بین مراکز تولید طیور قرار می دهد.
روش دیگر تعیین جنسیت استفاده از سرعت رشد پرها در جوجه های هم خون است که عامل اصلی آن ژن K است (Warren,1976 ) . در این روش با آزمایش طول نسبی پوشش اولیه و پرپوشِ بال در جوجه های یکروزه ای که حامل ژن K هستند جنسیت جوجه تعیین می گردد. در این روش همواره فرض بر آن است که جوجه های مذکر ژن رشد کند پر و جوجه های ماده ژن رشد سریع پر را حمل می کنند. این روش نسبت به روش ژاپنی ارزان تر بوده ونیاز به نیروی کارٍ ماهر نیز ندارد. اما ژنٍ K که سرعت رشد پرها را تعیین می کند با نوعی ویروسٍ اندوژن ( ویروسی از خانوادهء اونکورنا ـ مترجم ) (Bacon et al., 1988 ) ارتباط دارد. این ویروس باعث نوعی مقاومت ایمو نولوژیک (مصونیت) در برابر بیماری لوکوز لمفوئید (Crittenden et al., 1987) می شود و لذا در پرورش انبوه نوعی نقص محسوب می شود. برخی از نژادهای طیور نیز دارای رنگ های ویژه ای در پرهای خود هستند که در هر جنس متفاوت می باشد اما این نژادها نیز به اندازه نژادهای دیگر دارای ارزش تجاری نیستند. لازم به ذکر است میزان خطای تعیین جنسیت بر اساس رنگ بیشتر از خطای روش تعیین جنسیت از روی سرعت رشد پر است.
