شادروان مهندس سیدموسی منتظر امامی از معدود
مدیران و اشخاصی بود که شاید سالیان دراز باید بگذرد و صنعت در بحران های شدید و
معضلات حل نشدنی قراربگیرد تا به اجبار شاهد ظهور مجدد مشابه آن گردیم.
وی در طول نزدیک به 50 سال خدمت خود در صنعت مرغداری ایران، شرکت ایران جوجه را تاسیس نمود، شرکت پولت ایران را تاسیس نمود و پس از شرکت معظم بهارش را که عظیم ترین مجموعه واحد مرغ مادر کشور می باشد را راه اندازی کرد.
وی در طول فعالیت خود در صنعت مرغداری ایران و در زمانی که صنعت مرغداری ایران جوان و در شرف تاسیس بود و دچار معضلات بسیار شدید و بزرگی بود رئیس هیئت مدیره سندیکای تولیدکنندگان جوجه یکروزه را به عهده داشت.
وی چندین بار دبیر انجمن جوجه یکروزه و عضو هیئت مدیره آن بود و در آن زمان که انجمن دچار مشکلات مالی؛ علمی و فنی شدیدی در صنعت مرغداری بود، راهکارها و فداکاری های بسیاری را برای اعتلای صنعت مرغداری انجام داد.
وی بعد از انقلاب می توانست مانند خیلی از مدیران آن زمان، سرمایه و تجربه فنی خود را به سادگی و آسانی از ایران به سایر کشور های دنیا ببرد و در آرامش خیال به ادامه زندگی خود ادامه دهد، اما وی مانند هر ایرانی متعصب، ماند و نام ایران را در صنعت مرغداری جلا بخشید.
وی بدون توجه به سمت و مقام اشخاص با آنها سخن می گفت و شاه و گدا در نگاه وی برابر بودند. بارها و بارها و از روی مسئولیت و وظایف خود، بدون اندک تردید و ترس و صلاحدیدهای سیاسی که امروزه شاهد ریشه دار شدن آن در بین مدیران ایرانی و فعال در صنعت مرغداری هستیم، با ایستادگی کامل و مستحکم و شجاعانه از حق و حقوق فعالین در صنعت دفاع کرده و بارها و بارها برای این استقامت خود هزینه های مالی فراوانی را از خود پرداخت نمود.
وی در طول نزدیک به 50 سال خدمت خود در صنعت مرغداری ایران، شرکت ایران جوجه را تاسیس نمود، شرکت پولت ایران را تاسیس نمود و پس از شرکت معظم بهارش را که عظیم ترین مجموعه واحد مرغ مادر کشور می باشد را راه اندازی کرد.
وی در طول فعالیت خود در صنعت مرغداری ایران و در زمانی که صنعت مرغداری ایران جوان و در شرف تاسیس بود و دچار معضلات بسیار شدید و بزرگی بود رئیس هیئت مدیره سندیکای تولیدکنندگان جوجه یکروزه را به عهده داشت.
وی چندین بار دبیر انجمن جوجه یکروزه و عضو هیئت مدیره آن بود و در آن زمان که انجمن دچار مشکلات مالی؛ علمی و فنی شدیدی در صنعت مرغداری بود، راهکارها و فداکاری های بسیاری را برای اعتلای صنعت مرغداری انجام داد.
وی بعد از انقلاب می توانست مانند خیلی از مدیران آن زمان، سرمایه و تجربه فنی خود را به سادگی و آسانی از ایران به سایر کشور های دنیا ببرد و در آرامش خیال به ادامه زندگی خود ادامه دهد، اما وی مانند هر ایرانی متعصب، ماند و نام ایران را در صنعت مرغداری جلا بخشید.
وی بدون توجه به سمت و مقام اشخاص با آنها سخن می گفت و شاه و گدا در نگاه وی برابر بودند. بارها و بارها و از روی مسئولیت و وظایف خود، بدون اندک تردید و ترس و صلاحدیدهای سیاسی که امروزه شاهد ریشه دار شدن آن در بین مدیران ایرانی و فعال در صنعت مرغداری هستیم، با ایستادگی کامل و مستحکم و شجاعانه از حق و حقوق فعالین در صنعت دفاع کرده و بارها و بارها برای این استقامت خود هزینه های مالی فراوانی را از خود پرداخت نمود.
